Een verpakker levert verpakte uitdeelzakjes chips in een grote zak. Op die zak schrijft hij: 10 x 30 g e = 300 g. Wat is wijsheid? Helaas is er geen kort antwoord.

Een verzamelverpakking is een voorverpakking met twee of meer verpakte producten of met product en één of meer verpakte producten/ingrediënten.

Het is verstandig om alléén de nominale hoeveelheid te declareren die wettelijk verplicht is.

Wat is wettelijk verplicht?

Verschillende wet- en regelgeving voor verschillende productsoorten heeft eisen voor de declaratie van producthoeveelheid op verzamelverpakkingen. Denk bijvoorbeeld aan voedsel, cosmetica, chemicaliën en dergelijke.

In het algemeen kun je stellen dat als de verpakkingen in de verzamelverpakking bedoeld zijn om los te verkopen, moet het aantal stuks en de hoeveelheid per stuk op de verzamelverpakking staan.

Als de verpakkingen in de verzamelverpakking niet bedoeld zijn om los te verkopen, dan moet er het aantal stuks en de totale hoeveelheid op staan.

Dit geldt ook als in een voorverpakking met product een verpakt ingrediënt zit, zoals bijvoorbeeld zakjes met kaas, croutons en saus in maaltijdsalades.

Bijzondere gevallen

Er is een juridische uitspraak die zegt dat portieverpakkingen met honing die door cateraars worden verkocht of worden verstrekt als onderdeel van een maaltijd, een voorverpakking zijn. Er is goede reden om dit ook van toepassing te verklaren op portieverpakkingen met andere producten. Op een doos met suikerzakjes zou dan moeten staan: 1000 stuks à 5 g. De suikerzakjes zelf moeten ook zijn voorzien van een nominale hoeveelheid. En als daar een e-teken bij staat, herhaal die dan op de verzamelverpakking.

Als van buiten de verzamelverpakking zichtbaar is hoeveel verpakkingen er in zitten, mag de aanduiding van het aantal stuks achterwege blijven.

Als van buiten de verzamelverpakking zichtbaar is wat de nominale hoeveelheid is van alle verpakkingen die er in zitten, dan mag de aanduiding van de hoeveelheid op de verzamelverpakking achterwege blijven.

De Europese Commissie heeft laten weten dat als het aantal stuks niet precies bekend is door ‘afvultechnische’ redenen, het geschatte aantal mag worden gedeclareerd (‘circa 1000 stuks’). Niet alle landen van de Europese Unie hebben dat overgenomen en eisen het minimale aantal.

Wat als er meer nominale hoeveelheden op staan?

Sommige verpakkers kiezen er voor om zowel de nominale hoeveelheid van de verpakkingen en de totale nominale hoeveelheid te declareren. Daarnaast staat soms de nominale hoeveelheid in volume (ml, cl of l) én in massa (g of kg) op de verzamelverpakking.

Alle nominale hoeveelheden die op een verzamelverpakking staan, moeten kloppen. Staat er een e-teken bij, dan geldt die voor alle nominale hoeveelheden. Zelfs als het e-teken overduidelijk bij één van de nominale hoeveelheden staat. Die moeten dus allemaal opgenomen zijn in de e-teken erkenning.

Wie is er verantwoordelijk?

De verpakker is er verantwoordelijk voor dat de voorverpakkingen voldoen aan de eisen. En dus ook de verzamelverpakking.

Uitzondering: als iemand een verzamelverpakking samenstelt uit voorverpakkingen waar een nominale hoeveelheid, een identificatie van de verpakker en een e-teken op staan, die bedoeld zijn om los te verkopen en hij declareert geen totale hoeveelheid, dan is de verpakker van de voorverpakkingen in de verzamelverpakking er verantwoordelijk voor dat die voorverpakkingen voldoen aan de eisen.

Dit betekent dat de verpakker van maaltijdsalades die zakjes met ingrediënten inkoopt, verantwoordelijk is voor de totale hoeveelheid product die hij moet declareren. Hij moet dus een oplossing bedenken hoe om te gaan met de (variatie) in de hoeveelheid van de ingekochte zakjes.

Voorbeeld van verkeerde declaratie

Het is onjuist om de hoeveelheid product in verpakkingen die niet bedoeld zijn om los te verkopen, te declareren op de verzamelverpakking (bijvoorbeeld op de doos: 10 zakjes instant soep van 19 g e). Het aantal stuks en het totaalgewicht moet op de verzamelverpakking staan.