Als bedrijven een bepaalde hoeveelheid van een product leveren aan een consument, dan heeft die consument een informatieachterstand. Hij heeft namelijk nauwelijks mogelijkheden om zelf te controleren of hij genoeg product heeft gekregen. Vandaar dat er wettelijke regels zijn voor bepaalde meetinstrumenten en meetsystemen zie bij handelstransacties worden gebruikt en dat de overheid toe ziet op deze meetinstrumenten. Denk bijvoorbeeld aan benzinepompen, elektriciteitsmeters, bierglazen en weegschalen.
Deze aanpak strekt zich ook uit tot de hoeveelheid van een product in voorverpakkingen. Op de meeste voorverpakte producten moet een nominale hoeveelheid staan. Zónder e-teken moet er in elke voorverpakking minstens zo veel product in zitten als er op staat. En als het e-teken er wél op staat, zijn er regels over hoeveel het gewicht of volume van het product mag afwijken van de nominale hoeveelheid. Er zijn ook regels over het vullen, meten en controleren door de verpakker. Het Nederlands Meetinstituut (NMi) is al bijna 45 jaar dé expert op dit gebied.
Het e-teken geldt in heel Europa en is geregeld in Richtlijnen die in nationale wetgeving van de Lidstaten zijn opgenomen. In Nederland staan ze in de Warenwet.
In de begindagen van het e-teken waren er bepaalde standaardreeksen van verplichte nominale hoeveelheden waaruit verpakkers moesten kiezen. Deze standaardreeksen zorgden ervoor dat voorverpakkingen met dezelfde nominale hoeveelheid ongeveer dezelfde grootte zouden hebben, zodat consumenten gemakkelijker de prijzen van ‘ongeveer dezelfde grootte’ verpakkingen konden vergelijken.
In heel Europa waren verpakkers verplicht om de standaardreeksen van verplichte nominale hoeveelheden te gebruiken voor wijn en sterke drank. Maar voor andere producten konden lidstaten zelf beslissen of ze deze standaardreeksen wilden invoeren. Nederland implementeerde ze alleen voor wijn en sterke drank en niet voor andere producten.
Sommige Lidstaten die wel standaardreeksen van verplichte nominale hoeveelheden hadden ingevoerd, maakten tegelijk nationale voorschriften om onnodig veel lege ruimte in voorverpakkingen tegen te gaan. Zodat bij bijvoorbeeld twee even grote dozen waspoeder de ene niet half leeg mocht zijn.
In 2007 werden overal de verplichte standaardreeksen van nominale hoeveelheden afgeschaft, behalve die voor wijn en sterke drank. Dit viel samen met de invoering van de verplichting om in supermarkten de prijs per hoeveelheid op het schap weer te geven, bedoeld om consumenten in staat te stellen betere prijsvergelijkingen te maken tussen vergelijkbare producten.
Als een verpakker van wijn of sterke drank tegenwoordig het productvolume wil verminderen, moet hij kiezen uit de verplichte nominale hoeveelheden. Voor bijvoorbeeld gewone wijn kunnen verpakkers kiezen uit 0,1 – 0,25 – 0,35 – 0,375 – 0,5 – 0,7 – 0,75 – 1 – 1,5 – 2 of 5 liter.
Neem contact met ons op voor meer informatie over de nominale hoeveelheden en het e-teken. Wij zijn er om u wegwijs te maken in de wereld van eerlijke handel. Neem contact op: E-merk@nmi.nl
